Stroeve start inleiding tot adembenemend debuut
[Recensie] In een park in Leiden doet een wandelaar een schokkende vondst: een uitgemergeld lichaam met het cijfer 5 in zijn buik gekerfd. Het slachtoffer was journalist bij een bekend opinietijdschrift. Hij verdween enkele maanden daarvoor en liet een afscheidsbriefje achter.
Geschorste rechercheur
Rechercheur Léon Coeur ziet deze moordzaak als zijn kans om te bewijzen dat zijn team niet zonder hem kan. Hij is geschorst vanwege een schietincident en moet zich eigenlijk gedeisd houden. Hij besluit de hulp in te roepen van zijn nichtje Hanna, die criminologie studeert.
Wrede marteltechniek
Als blijkt dat de journalist is onderworpen aan een wrede Midden-Oosterse marteltechniek, opsluiting in een volledig witte kamer, vermoeden ze dat hij te veel wist over de recente terroristische aanslag in Amsterdam. Was hij een complot op het spoor? Was de werkelijke dader van de aanslag wel de vluchteling die samen met de bom tot ontploffing kwam? Stukje bij beetje komen Léon en Hanna dichter bij de angstaanjagende waarheid.
Schrijfwedstrijd
Met ‘De witte kamer’ debuteerde schrijfster Samantha Stroombeek (1990) precies twintig jaar nadat ze meedeed aan een schrijfwedstrijd van kinderzender FoxKids. In 1998 veroverde ze met de schrijfwedstrijd een plek in de bundel ‘Voor kinderen, door kinderen’, met haar verhaal over een vampierschool.
Scandinavisch van eigen bodem
Wat betreft ‘De witte kamer’ het duurde even voordat ik het verhaal te pakken kreeg. Maar nadat ik de personages goed in mijn hoofd had zitten, bleef ik nieuwsgierig. De spanning loopt heel langzaam op, maar dan is het boek niet meer weg te leggen. Het verhaal zit heel goed in elkaar, het was niet te voorspellen hoe het af zou lopen. Spannend tot de laatste letter. Als je van Scandinavische thrillers houdt, is dit beslist een aanrader van eigen bodem.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
