"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Gran Terre Saga 2 - Een miljoen zeilen

Zaterdag, 18 april, 2020

Geschreven door: Tais Teng
Artikel door: Johan Klein Haneveld

Overweldigende verbeelding doet je soms duizelen

[Recensie] Ik twijfelde even of ik dit boek vier of vijf sterren zou geven. Maar ik ben fan van Tais en zijn grenzenloze verbeelding en daar wil ik graag voor uitkomen. Waren er redenen om punten af te trekken? Nou, misschien dat de tekeningen in de zwartwit druk niet geweldig uitkwamen, en daarom ook niet al te veel toevoegden in mijn ogen. Teng is een begaafd artiest, maar zijn tekeningen moeten wel de gelegenheid krijgen te imponeren en hier leden ze onder de presentatie.

Een andere mogelijke reden voor puntenaftrek is dat de fantasie soms het verhaal kan overweldigen en hoewel het aan de ene kant voor de lezer leuk is om telkens uit evenwicht te worden gebracht en met weer iets nieuws te worden geconfronteerd, is het moeilijk werkelijk bezorgd te zijn voor de hoofdrolspelers als je niet weet wat de grenzen zijn van hun magie en die van hun tegenstanders. Alles lijkt te kunnen. Ook SF-elementen doen hun intrede in het slot. Het is wat minder dan deel 1, waarin in ademloos tempo nieuwe landen en magische objecten voorbij kwamen, maar het is vooral iets waar je als lezer je op in moet stellen. Laat je als door een goochelaar afleiden door de glitter en geniet van het verhaal waarin je wordt meegevoerd.

Niet geheel toevallig is het dat meestervertellers hier een belangrijke rol spelen. Heel meta. Helaas vond ik het idee van een ‘godenspel’ waarbij de wereld een speelbord is niet heel origineel, want Terry Pratchett deed ook al zoiets bij Discworld. Ook al zo’n plek waar alles mogelijk lijkt. Er was weer veel te genieten in dit boek. Een indrukwekkende nieuwe omgeving in een soort mierenheuvel (daar ga ik niet te veel over zeggen, maar de grootte van Tengs verbeelding imponeerde me wel). De vloot met miljoen zeilen van de titel. Gigantische steampunkreuzen. Gevaarlijke konijnen. Larger than life karakters. Het is maar het puntje van de sluier, en ik ga die verder niet oplichten. Duidelijk is wel dat Teng zijn fantasie niet wil beperken tot het fantasystramien zoals dat door Tolkien c.s. het leven heeft gezien. Waarom zou je alleen over een middeleeuws aandoende wereld willen schrijven als met de verbeelding letterlijk alles mogelijk gemaakt kan worden? In dat opzicht deed het boek me denken aan de beweging van de ‘new weird’ van bijvoorbeeld China Mieville, hoewel Teng op een paar grimmige momenten na (die een goede ‘frisson’ aan het boek geven) niet zo duister en verontrustend is als Mieville. In dat opzicht staat Teng met een voet in beide werelden en draait het vooral om de lol van het verhalen vertellen. Niet toevallig dat de hoofdpersonen ook de aspecten van verhaalpersonages aannemen. Oh, en het boek lijkt misschien met de illustraties en de jonge hoofdpersonen in de markt gezet als YA-fantasy (een kinderboek is het zeker niet) maar het is daadwerkelijk voor lezers van alle leeftijden, mits ze over een beetje verbeelding beschikken en wat bloed en seks kunnen verdragen. Ik heb er in elk geval van genoten. Warm aanbevolen.

Sociologie Magazine

Eerder verschenen op Hebban