Tegen de graaiers
[Recensie] De kunst van het vergulden is ontdekt door de Egyptenaren. Ze maakten bladgoud door goud net zo lang te hameren tot er dunne bladen overblijven, die dan weer tussen papier verder behamerd worden tot de bladen zo dun zijn als de vleugels van een vlinder. Bladgoud heeft een langdurig, lichtgevend effect.
Dit is een essentieel feit van dit wonderbare boek. Kirsten Hall schreef de tekst en Matt Forsythe maakte er de tekeningen bij. Beide zijn bijzonder. Zoals de uitleg hierboven en de titel al doen vermoeden, speelt bladgoud een rol in het verhaal – sterker: het is het pièce de résistance.
Beginnen bij het begin: we openen het boek en belanden in een koud, besneeuwd landschap dat erg lijkt op een bos. In de winter. Een pagina verder wordt het lente in dat bos: de bladeren komen terug en overal duikt het groen op. Heel, heel veel kleuren groen. De dieren komen uit hun holletjes en gaan op zoek naar eten. Maar ze zien iets anders, iets dat schittert en glinstert. Een gouden blad!
Hier gaat de magie van start. In de prachtige tekeningen herkennen we een in negatief weergegeven, verwonderd kijkend hert. Op de belendende bladzijde zitten hazen en een eekhoorn rondom iets glanzends, een prachtige relevatie. Daar herkennen we de functie van de uitleg van het vergulden. Een gouden blad glinstert ons tegemoet, een mooi speerpuntig gevormde spetter goud. Als je je vingers op het papier legt, kun je de gladheid ervan voelen. Glad als goud.
Een best wel behoorlijk begerenswaardig object. Dat vinden de dieren in het bos ook, en er komt een wedren op gang naar het prachtige gouden blad. Iedereen wil het vasthouden, voelen, zijn of haar pootje over het zijdezachte goud laten glijden, genieten van de zachte gulden glans. Misschien wil iemand er wel een stukje van hebben? Hebben hebben hebben, HIER MET DAT BLAD!
De afloop verklappen zou zonde zijn. Het verhaal is daar te goed voor opgebouwd en de tekeningen zijn te subtiel. Lees het zelf of nog beter: laat het je kinderen lezen – ze zullen niet teleurgesteld worden. Hun nieuwsgierigheid wordt geprikkeld door de spannende tekst. Schrijfster Kirsten Hall laat ze dwalen door een sterk verhaal over wat hebzucht doet met mooie dingen.
Tekenaar Matt Forsythe op zijn beurt laat ze voelen aan het gouden blad, dat telkens een andere vorm aanneemt. Zoeken naar dieren, planten, struiken, bomen in het enorme bos. Tellen hoeveel tinten groen het bos kent. Of kijken wat er met het gouden blad gebeurt als het door steeds meer dieren begeerd wordt. Als steeds meer dieren er een stukje van willen hebben. Dan ontstaat er al snel een pijnpunt, dat echter door auteur en tekenaar bekwaam opgelost wordt, zodat er geen beschadigde kinderzieltjes te betreuren zijn. Integendeel: waarschijnlijk zijn er wat vreedzame gedachten in het kinderzieltje geboren.
—
Voor het eerst verschenen op De Leesclub van Alles
