Moordzaak doet fascinerend Grieks levensdrama meer kwaad dan goed
[Recensie] Het verlaten tuinhuis is geen thriller, vertelde schrijfster Klaske Bakker bij de presentatie van haar derde boek. Inderdaad is het niet een klassiek misdaadverhaal, hoewel een moord het verhaal flink kleurt. Maar de misdaad is er pas na ongeveer honderd pagina’s. Nooit staat het onderzoek naar de dader centraal, de hoofdpersonen zijn vooral druk met hun eigen sores. De dader komt pas op het einde in beeld. Aanwijzingen komen aan bod als de zaak al is opgelost.
Zo lijkt het alsof Bakker per ongeluk bij het thrillergenre is beland waar ze niet in thuis is, als een spookrijder die de verkeerde oprit heeft genomen, tot schrik van toeterende weggebruikers. Ze debuteerde met een verhalenbundel in 2016 en schreef drie jaar later haar eerste roman. De titel Het familieweekend geeft precies weer waar die over gaat.
Invalide geraakt
Dat Bakker meer een roman- dan een thrillerschrijfster is, is goed te merken aan Het verlaten tuinhuis. Centraal staat het echtpaar Fay en Daniël, kennelijk gepensioneerd, die van het goede leven genieten in hun tweede huis op een Grieks eiland. De hoogtepunten zijn de logeerpartijen van dochter Juliët met schoonzoon Oscar en kleindochter Lizzy, die een jaar of zes is.
Tot Lizzy een ongeluk krijgt in het tuinhuis van opa Daniël waardoor ze invalide raakt. De dochter keert zich af van haar ouders, die Lizzy evenmin nog te zien krijgen. De relatie tussen Fay en Daniël raakt in het slop. Daniël zoekt verlichting van zijn schuldgevoel bij een jeugdvriend, die ook op het eiland woont. Fay voelt hoe de eenzaamheid haar in de greep krijgt. Als er ook nog een moord gebeurt in hun midden is de ellende compleet in deze ooit zo hechte familie.
Wanhoop en spijt strijden om voorrang
Het is een prachtig dramatisch gegeven dat Bakker sterk neerzet. De kracht van Het verlaten tuinhuis is dat het verhaal goed in het perspectief zit van zowel Fay als Daniël. De verwarring van echtelieden in de vooravond van hun leven is voelbaar. De vanzelfsprekende veiligheid is verbleekt, de schoonheid van het vriendelijke eiland schenkt geen vreugde meer. De scheidslijn tussen geluk en rampspoed is flinterdun, zo laat Bakker zien. Je belandt zomaar aan de verkeerde kant van de streep, waar wanhoop en spijt strijden om voorrang.
Binnen dat gegeven doet de moordzaak vreemd aan. Nooit komt die tot leven. De plaatselijke recherche maakt allesbehalve een voortvarende indruk. Fay noch Daniël bijt zich erin vast, beiden hopen dat het gedoe snel voorbijgaat. Aan de oplossing dragen ze nagenoeg niets bij.
De vraag is waarom Klaske Bakker gekozen heeft voor een thrilleraspect. Wellicht om een scheut extra drama, want de ontwikkeling van de familieperikelen voltrekt zich traag. Knap geschreven weliswaar, maar nergens drijft Bakker de lezer over de rand van de spanning. Nooit wordt de angel in het vlees nog eens aangedrukt. Te snel hervinden Fay en Daniël elkaar. De geborgenheid van het gezin is sterker dan welke splijtzwam ook, die opbeurende boodschap komt over. Het verlaten tuinhuis is een sterk geschreven psychologisch drama over schuld en vergeving. Maar als thriller is het een laagvlieger. En geen lezer die denkt dat dit verhaal wel eens slecht zou kunnen aflopen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
