Winnen of verliezen?
[Recensie] Op de eerste bladzijde wordt al duidelijk dat Herman, het hangbuikzwijn het niet belangrijk vindt om te winnen. Modderen en wroeten, dàt is belangrijk. Op de volgende bladzijden laten de kippen en de haan op z’n hardst horen dat zij winnen wel belangrijk vinden.
Herman wordt dat gedrag zat. Hij zal wel eens laten zien dat ook hij kan winnen. Hij zal laten zien dat hij de snelste is. Hij gaat er van door, zo hard als hij kan. Ook al is hij een hangbuikzwijn. En dat vinden kinderen hilarisch.
Onderweg wordt hij aangemoedigd door andere dieren. Tot hij plotseling stopte. Waarom? “Hij moest woelen en kroelen. Zijn modderige vacht schurken. Zo was hij helemaal Herman.”
Het verhaal komt zo uit de belevingswereld van kinderen, ook van hele jonge kinderen. “Ik ben de eerste, ik ben de snelste, ik ben de beste.” Het voorlezen van Hup Herman brengt met zich mee dat er vanzelf een gesprek volgt over wedijvergedrag.
Elke twee bladzijden zijn een verhaal op zich, zowel de korte tekst als de beeldende illustratie. Dit biedt de mogelijkheid om steeds stil te staan en met kinderen te praten en te vragen wat zij ervan denken. Met Hup Herman leren kinderen al op jonge leeftijd te praten over gevoelens, in dit geval over de beste zijn.
Dit boek is het eerste deel in een nieuwe reeks prentenboeken over gevoelens van Yvonne Jagtenberg, Gouden Penseel-winnaar 2019 voor Mijn wonderlijke oom. Een boek om een gesprek uit te lokken over gevoelens, klinkt heel zwaar. Dat is dit boek zeker niet. Het is gewoon een mooi boek dat uitlokt tot een gesprek. Een gesprek over een onderwerp dat heel herkenbaar is.
Maar gevat in een komische situatie. Een hangbuikzwijn dat hard kan rennen en ook nog in de krant komt. Een verrassend boek.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
