Onbekommerde opgewektheid
[Recensie] “Ze maakt het gewone bijzonder”, schreef ik twee jaar geleden over het spectaculaire prentenboek Naar de markt van Noëlle Smit waarin ze al haar registers opentrok en waarmee ze verraste. Het leidde niet tot de verwachte prijzen maar wel tot een opvolger waarin Smit de lijn grotendeels doortrekt.
In In de tuin figureren hetzelfde meisje en haar moeder die nu niet naar de markt gaan maar naar de moestuin. Het boek is opgebouwd uit de twaalf maanden van het jaar en wat meteen opvalt is dat er tekstregels zijn toegevoegd. Naar de markt liet als tekstloos boek alles aan de verbeelding over maar nu is er een andere keuze gemaakt. “De lente komt eraan. Kijk, de eerste krokussen”, staat er in een witte balk onderaan de pagina. De teksten zijn niet per se slecht maar toch verbreken ze de magie. Het wit onderaan verstoort de intensiteit van de paginavullende prenten en dat is een achteruitgang. Als je de tekst wegdenkt, verandert er eigenlijk niks en waarom zou je die er dan toch bij zetten?
De prenten zijn opnieuw prachtig, al is de verrassing er natuurlijk een beetje af omdat ze in hetzelfde stramien zijn. Veel kleuren en vlakken en in plaats van mensen dit keer vooral planten, potten en gieters. Aan de hand van de seizoenen volgen we de ontwikkeling in de tuin, van de eerste bloei tot de oogst en de intrede van de winter. Er is veel te zien en er straalt een soort onbekommerde opgewektheid van uit.
Iets minder spannend en verbluffend dan het vorige prentenboek, uiteraard zou ik bijna zeggen, maar dat mag de pret niet drukken. Alleen, toch jammer van die tekst. “Bij de vuurkorf is het lekker warm!” is de laatste regel. En dat is precies wat er is te zien op de prent.
—
Voor het eerst verschenen op Jaapleest
