Een boeiende vrouw
[Recensie] Eerlijk gezegd, had ik nog eerder niet van haar gehoord alvorens in het nieuws kwam dat Joe Biden haar tot running mate verkoos. Dat zal ongetwijfeld aan mijn politieke kennis van de Verenigde Staten liggen want uit dit boek Kamala’s pad blijkt dat zij haar sporen in de Amerikaanse politiek al ruimschoots had verdiend.
Haar optreden riep bij mij onwillekeurig associaties op aan Barack Obama van wie recent het eerste deel van zijn biografie verscheen: Een beloofd land. Over Michelle Obama verscheen ook een boek De biografie. Prachtige mensen om te zien en te horen, niet volmaakt – het blijft een politiek spel – maar wel warm, menselijk en inspirerend. Zo anders dan we de afgelopen vier jaar gewend waren…
Kamala Harris komt wel in de buurt van Obama. De Guardian noemde haar “de vrouwelijke Obama”, (p.183).
Dan Morain schrijft voor de Los Angelos Times over politiek en justitie. Hij schetst haar leven en daarin komt zij naar voren als een gedreven vrouw met sterke politieke en maatschappelijke ambities. Wel een echte politicus die zich ook wel – wijselijk? – op de vlakte houdt wanneer dat voor haar positie beter is maar waarin een onderwerp toch ook wel eens iets tekort komt. “Ze had ongetwijfeld meer kunnen doen” merkt Dan Morain ergens op (p.178).
Kamala citeert vaak een uitspraak van haar moeder die voor haar van grote betekenis is: “Je bent misschien de eerste die veel dingen aanpakt, maar zorg ervoor dat je niet de laatste bent”, (p.9). Haar talent wordt al vroeg zichtbaar want ze is een succesvol arts met wetenschappelijke ambities. Evenals in de boeken over de Obama’s wordt in Kamala’s pad regelmatig de rassenongelijkheid zichtbaar. Een krachtig gebaar is dat Kamala bewust kiest voor studie aan een universiteit die oorspronkelijk voor de zwarte bevolking is bestemd.
Ze wordt openbaar aanklager en volgens mensen die haar kennen “een van de besten” met “het hart op de goede plaats”. Later komt ze als gastvrouw bij een bijeenkomst voor fondswerving in contact met Obama die haar een “lieve, lieve vriendin” noemt. Aardig is de volgende opmerking in dit boek: “In 2006 rekende het tijdschrift Ebony hen in de mei-uitgave tot de ‘honderd invloedrijkste zwarte Amerikanen’. Zij stond op nummer 5, hij op nummer 67”, (p.94).
Kamala stelt zich verkiesbaar als procureur-generaal van Californië en een campagnestrateeg van de tegenkandidaat merkt op: “Deze campagne gaat niet over Kamala Harris die zich verkiesbaar stelt als procureur-generaal. Het gaat erom dat ze vice-president wil worden”, (p.112).
Drie dagen nadat haar tweede termijn als procureur-generaal is ingegaan, stelt Kamala zich verkiesbaar voor een vrijgekomen zetel in de Senaat. Nu begint het boek meer spanning te krijgen al bewandelt Dan Morain nog regelmatig zijpaden waarin personen en situaties misschien net iets te uitgebreid worden belicht. Dat had voor mij wat beknopter gemogen zodat er een krachtiger doorgaande verhaallijn rond Kamala was ontstaan. Het doet wat afbreuk aan de hoofdpersoon van het boek want als lezer ben je immers vooral in haar geïnteresseerd. Het kost hier en daar dan ook wat geduld om deze passages over andere onderwerpen door te lezen totdat je weer bij Kamala zelf terecht komt.
Kamala gaat een confrontatie met Trump aan over zijn donaties en zijn ‘universiteit’. Krachtig is haar speech na de verkiezing van Trump waar haar strijdbaarheid doorklinkt: het woord ‘strijden’ valt in acht minuten maar liefst 26 keer.
Kamala wordt tot senator verkozen en komt in verschillende belangrijke commissies terecht. Dat betekent hard werken maar ze is altijd goed voorbereid en weet waarover ze praat. Ze valt op door haar pittige manier van ondervragen en dat getuigt van “moed, niet hoffelijkheid”.
“Aan het begin van de zomer was duidelijk geworden dat Harris een van de felste en meest op de voorgrond tredende critici van de regering-Trump was”, (p.240). Kamala stelt zich verkiesbaar als president “voor het volk” maar moet zich vanwege geldgebrek terugtrekken. Zij steunt Biden en staat open voor de positie van vice-president: “Ik zou het een eer vinden als ik gevraagd werd, en ik vind het al een eer dat mijn naam op het lijstje staat”, (p.297).
Kamala’s pad is een hier en daar iets te omslachtig maar toch boeiend portret van een talentvolle en veelbelovende politica.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
