Niet voorlezen maar voordragen
[Recensie] Kleine Vos is heel gelukkig op de plek waar ze leeft. Maar op een nacht kan ze niet slapen en vraagt zich af of het ergens anders mooier is. Ru de Groen vertelt dat kleine Vos op weg gaat om dat andere land te zoeken.
“Dat land ligt overal en nergens
maar ik, ik ben er nooit geweest”
Kleine Vos komt verschillende dieren tegen en vraagt hen of zij dat land kennen. Ook vraagt zij wat hun geluk is. Zo komt kleine Vos er achter dat geluk voor ieder dier anders is.
Het eenvoudige verhaal leest prettig voor, het is of de klanken van het rijm je gewoon meenemen. Het heeft iets vanzelfsprekends. En oh zo mooi verteld. Het is een boek dat je als voorlezer mogelijkheden biedt een stukje poëzie voor te dragen. En te praten over geluk. En over waar je je gelukkig voelt.
Op de cover wordt Thysa Zevebergen als eerste genoemd. De zeer bijzondere illustraties zijn van haar. Van de achterflap: “Illustratrice Thysa Zevenbergen snijdt de beelden uit papier. Met leegte bouwt zij wonderlijke mooie taferelen en sferen”. Dat is haar goed gelukt om met de uitsnijdingen mooie sfeervolle beelden te creëren.
Het kleurgebruik, naar alle waarschijnlijkheid ingegeven door de kleur van het papier versterkt de sferen in het boek. Ook de eenvoud van de basiskleuren spelen hierbij een rol. Alle illustratie komen op de rechterpagina voor. En op elke pagina een andere basiskleur.Door het hele boek blijft de Vos een soort aardse kleur houden. De eenvoud van de illustraties blijven boeien elke pagina weer. Prachtig detail op de cover, is de kleur van de Vos die terugkomt in de woorden Kleine Vos.
Een heel mooi boek om voor te lezen, eigenlijk om voor te dragen. Om met jonge kinderen te praten over geluk en wat zij vinden van kleine Vos. Om samen naar de prachtige beelden te kijken. Een boek om van te genieten.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
