Geef ruimtehond Laika een waardig eind!
[Recensie] Op 3 november 1957 stuurden de Sovjets Spoetnik 2 de ruimte in. Aan boord bevond zich Laika, de hond die als eerste levende wezen rond de aarde zou cirkelen. Dat hield het beestje ruim drie omlopen vol, voordat het stierf aan oververhitting en stress. Dat was niet volgens plan. Het plan was namelijk Laika te vergiftigen opdat ze niet mee hoefde te maken hoe ze bij de terugkeer naar de aarde levend zou verbranden. Dus nee, dat klinkt zo op het eerste gezicht niet als een verhaal dat je aan kleine kinderen voor wil lezen. En toch hebben schrijfster Kim Crabeels en illustrator Emma Thyssen precies dit verhaal als uitgangspunt genomen voor hun grootformaat voorleesboek Laika Kosmoheld.
Zo wreed als de Sovjets is Crabeels gelukkig niet. Hoewel ze in de vorm van een afscheidsbrief het lot van de arme ruimtehond uit de doeken doet, krijgen de jonge lezertjes de kans om toch nog een happy end aan Laika’s verhaal te breien. Ze hebben daarbij zelfs de keuze uit drie alternatieven – waarbij Laika’s reünie met haar oude vriendjes natuurlijk de voorkeur geniet. De moraal van het verhaal is een eenvoudige: bijt van je af (wraf!), kom voor jezelf op. Want wie dat niet doet, loopt het risico moederziel alleen de ruimte ingestuurd te worden! (Ouders van introverte kinderen doen er wat dat betreft overigens goed aan de vele wistjedatjes in het boek in hun vertelling mee te nemen. Een kind dat voorbereid is op het ontwijken van de in de ruimte achtergelaten plaskristallen zal zich er immers een stuk beter staande houden!)
Crabeels even grappig als treurige verhaal wordt voor het grootste gedeelte verteld door Thyssens dynamische illustraties. De illustrator heeft een aandoenlijke stijl en weet Laika en haar vriendjes echt tot leven te wekken. Qua vormgeving is het boek echter niet altijd even toegankelijk. Een wirwar aan pijlen moet de voorlezer vaak door de tekst loodsen, die door het gebrek aan contrast – Laika’s vriendje spreekt consequent in blauwe tekst op een bruine achtergrond – niet altijd even leesbaar is. Ook het kleine lettertype van de door het verhaal heen gestrooide weetjes komt de leesbaarheid niet ten goede. Dat soort kwesties vragen van de voorlezer een wat grondiger voorbereiding om van Laika Kosmoheld een vloeiende vertelling te maken. Maar wie dat voor elkaar krijgt, trakteert de lezertjes op een leuk verhaal, een schat aan ruimteweetjes, en zelfs een klein lesje Russisch. En, natuurlijk het allerbelangrijkst: een eind dat ruimtehond Laika waardig is.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
