Liefde tegen beter weten in
[Recensie] Monique Bronkhorst is senior adviseur bij de Rijksdienst van Ondernemend Nederland. Naast dit werk is Monique auteur; haar debuutroman Lena verscheen in 2016 en is gebaseerd op het leven van haar grootouders.
Het is 1931 in Edam en Lena is een jong, degelijk meisje dat de familie Damstra helpt in het huishouden. Ze heeft het prima naar haar zin en droomt tijdens het werk over haar eigen toekomstige gezin. Wat ze op dat moment niet weet is dat haar eigen gezin niet zo heel lang meer op zich zal laten wachten, want ze wordt per ongeluk zwanger van haar grote liefde Henk Damstra.
Henk daarentegen is een heel ander type dan Lena; hij houdt van het goede leven, neemt graag risico’s en is voor niets en niemand bang. Samen met zijn innovatieve en ondernemende karakter is hij een bekend persoon in Edam. Hoewel door de zwangerschap het voor Lena vanzelfsprekend is dat Henk en zij zullen trouwen, is dit voor Henk zelf niet het geval. Met een beetje druk van zijn moeder besluit Henk het met Lena en hun kind het er beste van te maken, ondanks het feit dat hij zijn avontuurlijke leven nog niet had willen missen.
Henk is een goede, innovatieve aannemer maar door zijn slechte keuzes werkt hij zichzelf constant in de problemen. Hij voorziet weinig risico en de gevolgen van zijn slechte keuzes schuift hij vaak af op derden. Wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt maakt Henk wederom niet al te beste keuzes die hem na de oorlog duur komen te staan. Niet alleen Henk moet voor de gevolgen opdraaien, hij beseft niet altijd dat zijn keuzes ook een enorme invloed hebben op het huishouden en zijn gezin (dat uiteindelijk uit zes kinderen zal bestaan). Qua financiën heeft Lena het moeilijk om het huishouden te bestieren, maar ook haar liefde voor Henk wordt op de proef gesteld. Kan zij in voor- en tegenspoed van hem blijven houden ten koste van zichzelf?
Wie mijn leesvoorkeuren een beetje kent, weet wel dat dit een boek is wat wel bij mij past. Ik geniet namelijk enorm van verhalen van ‘vroeger’, ik houd er van om te lezen hoe mensen vroeger leefden, waar ze tegenaan liepen en hoe het leven er destijds uitzag. Lena kan dan ook prima in het rijtje aanschuiven, want het leven in Edam, en dan met name van Henk en Lena, wordt op professionele en gedetailleerde wijze beschreven.
Wat Lena hiernaast nog mooier maakt is dat het niet allemaal verzonnen is. Monique Bronkhorst heeft haar eigen familiegeschiedenis uitgeplozen en heeft zelfs het onuitgesproken familiegeheim blootgelegd. Dat ze, zoals ze zelf aangeeft, een goede en sterke band heeft gehad met haar grootmoeder Lena blijkt wel uit de manier waarop ze over haar schrijft; respectvol en integer. Hetzelfde geldt eigenlijk voor haar grootvader Henk, maar je proeft uit haar schrijfstijl een diepe genegenheid voor haar grootmoeder.
De basis voor Lena is natuurlijk haar familiegeschiedenis, maar Monique heeft er een vloeiend verhaal van gemaakt dat op geen enkel moment verveelt. Dat komt voornamelijk doordat zij twee vertelpersectieven hanteert, namelijk die van Henk en Lena. Hierdoor wordt het geen verhaal dat Monique vertelt, maar door de hoofdpersonen zelf. Het is geen verhaal vol verrassingen en onverwachte plotwendingen, dus verwacht hier ook niet te veel van. Het is een waargebeurd verhaal over een sterke vrouw ten tijde van zware en roerige tijden. Een vrouw waar je na het lezen van het boek alleen maar bewondering voor kan opbrengen. En die vrouw is Lena.
—
Eerder verschenen op Boekenz
