Een dierentuin vol kussers, maar wie kust het lekkerst?
[Recensie] Keesje zoekt een kusje, net zo’n zacht en lief kusje als mama altijd geeft. Papa wil ook graag kusjes geven. Maar zijn baard is hard en prikkelig, dat voelt helemaal niet fijn. Als Keesje samen met zijn vader in de dierentuin is, gaat Keesje op zoek naar een zacht en lief kusje. Dat is nog niet zo makkelijk.
De lekker springerige illustraties van Harmen van Straaten zijn een feest voor het oog. Keesje staat in het middelpunt met zijn schoenen-met-veters, rode trui en alle kanten op wijzend blonde haar. De dieren die hij in de dierentuin tegenkomt, zijn herkenbaar maar toch met een vrolijke gekheid die vooral in de ogen tot uiting komt.
Het verhaal ligt redelijk voor de hand: Keesje gaat de dieren langs op zoek naar de zo geliefde mama-kusjes. Natuurlijk lukt dat niet. Elk dier wil wel een kusje geven, maar de kusjes hebben allemaal hun eigen karakter dat bij het dier past, wat maakt dat ze geen van allen tot een tevreden Keesje leiden.
De tekst is op rijm,
“Kees loopt door de dierentuin
en blijft ineens weer staan.
Voor hem staat een olifant
te drinken uit een kraan.‘Dag olifant, ik zoek een kusje
en nu zie ik uw grote snuit.
Ik durf het bijna niet te vragen,
maar komen daar ook kusjes uit?’”
met als gevolg dat door de rijmdwang de zinnen soms wat onnatuurlijk overkomen. Daar staat tegenover dat de rijmpjes beter blijven hangen dan ‘losse’ woorden, wat weer gunstig is voor de opname door het kind-denkraam.
Hoe loopt het af met onze nieuwsgierige Kees, welke dieren komt hij allemaal tegen en vindt hij zijn felbegeerde zachte kusje nog? De kleintjes voor wie het verhaal bedoeld is, kunnen zich heerlijk verliezen in de zoektocht. Verschillende dieren met verschillende soorten kusjes, en als je het leuk vindt begin je gewoon opnieuw. Een jottem geestelijke speeltuin voor kinderen, dit.
—
Ook verschenen op Nico’s recensies
