"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Sporen liegen niet

Dinsdag, 17 mei, 2022

Geschreven door: John Pel, Bert Muns
Artikel door: Evert van der Veen

Meelopen met de politie

[Recensie] John Pel begon bij de technische recherche, werd vervolgens inspecteur bij de politie en vervolgens kreeg hij de leiding van het Landelijk Team Forensische Opsporing. In zijn loopbaan heeft hij zo’n 1500 doden gezien en was hij betrokken bij de Boeiing die in oktober 1992 in de Bijlmer neerstortte hetgeen bij aankomst op de plaats van het ongeluk schokkende beelden opleverde. Er kwamen meer gebeurtenissen voorbij die het landelijke nieuws haalden: de moord op Theo van Gogh, de aanslag op het Koninklijk Huis op Koninginnedag in Apeldoorn, de schietpartij in het winkelcentrum van Alphen aan de Rijn, de gecrashte Boeing van Turkish Airlines bij Schiphol, de aanslag op de MH17 en het strandfeest bij Hoek van Holland.

Het boek heeft een zware inhoud maar is toch lichtvoetig geschreven, de schrijfstijl is zeer plastisch waardoor het prettig leest. Opvallend is dat er altijd aandacht is voor de mens in kwestie. Er is dikwijls sprake van geweld en er zijn veel liquidaties ‘in het milieu’, een politionele aanduiding voor afrekeningen in de onderwereld van criminaliteit en drugshandel.

Belangrijk is het veiligstellen van sporen waarvoor John Pel zelfs een keer een zwembad ingaat. Het onderzoek naar de toedracht bij het strandfeest in Hoek van Holland is een ‘sporenparadijs’. Hier wordt een grote grondzeef gebruikt om hulzen in het zand te vinden. Het winkelcentrum in Alphen aan de Rijn ziet er na de aanslag uit als een ‘scène uit een rampenfilm’. Niet alle zaken worden opgelost zoals die op kunstenaar Rob Scholte. De meest aangrijpende situatie voor hem is een brand waarbij drie brandweerlieden omkomen.

Het boek is bijzonder leerzaam omdat de lezer een aardig inkijkje krijgt in de werkwijze en onderzoeksmethoden van de politie, wat er zich zoal aandient en hoe zij hier beroepsmatig mee omgaan maar ook wat het hen soms persoonlijk doet want “Mijn werk lijkt wel één aaneenschakeling van ellende, maar zo is het niet” (p. 65). Een mooie gebeurtenis is het huwelijk van Willem Alexander en Maxima. De politie heeft een Staf Grootschalig Bijzonder Optreden die zich bijvoorbeeld bezighoudt met het onderzoek naar de ‘aanslag’ op de Gouden Koets. Emotioneel moeilijk blijft het werk wanneer het gaat om kinderen die het leven lieten.

Boekenkrant

John Pel komt in dit boek over als een gedreven maar ook wat eigenzinnige politieman die een goede kijk op zaken en mensen heeft. Zijn inzichten wijken nogal eens af van die van anderen en dat zorgt dan voor wrijving al moet anderen hem dan achteraf wel gelijk geven. Een mooi voorbeeld daarvan is een veilig gestelde peuk waarover anderen destijds een beetje smalend deden en die na 14 jaar voor een doorbraak in een moordzaak zorgt. Ook de moordenaar van Willem Endstra wordt 7 jaar na dato aangehouden.

Het werk gaat John Pel niet in de koude kleren zitten. Hij is emotioneel oververmoeid, lijdt aan PTSS en gaat eerder met pensioen. Toch kijkt hij met een goed gevoel terug op zijn loopbaan: “ik zou het zo weer doen”.

Het boek heeft een boeiende fotokatern.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van alles