"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

This is…

Zaterdag, 7 september, 2019

Geschreven door: Onbekend
Artikel door: Chris Reinewald

Geloof in een betere wereld

[Recensie] Ergens rond 1965 wil een jongetje van 10 vreemde landen, volken, culturen en talen kennen. In de bibliotheek leent hij prachtig getekende prentenboeken van München, Londen, Parijs Er staan korte onderschriften bij in een taal die hij niet spreekt of leest, alleen wel eens op de tv hoort spreken.

En als papa, die wél Engels kent, ze met hem heeft gelezen, durft het jochie de stap naar het nog verdere New York, San Francisco, Hong Kong, Texas wel aan.

De onbekende This Is-tekenaar mengt kleurige gouache met dromerige aquareltechnieken. Jonge tekenaars – als de Nederlandse Merel Corduwener – pakken deze vrolijke stijl nu weer op, al is het met hun Mac.

Op de plaatjes staan indrukwekkende gebouwen en exotische landschappen, minutieus uitgevoerd zoals de foto’s, die zichtbaar als voorbeeld dienden. Daarentegen ogen de mensjes in hun bijzondere uitdossing de – Venetiaanse gondelier, het Parijse kattenvrouwtje, de New Yorkse politieman, de Hongkongse met 60ties hairspraykapsel in haar sexy cheongsam splitjurk – cartoonesk zonder belachelijk te zijn.

Boekenkrant

Voor kinderen hebben mooie boeken nooit auteurs, dus wat heeft de latere man gezocht naar die prentenboekenserie die ‘This Is…’ heette. Gelukkig koesterden generatiegenoten dezelfde warme kinderherinneringen en verschenen er vanaf 2003 heruitgaves: This is Paris (1959) tot This is Britain (1974).

Hier en daar onvermijdelijk gedateerd, maar heel vaak nog actueel. Erfgoed verandert niet zoveel. Eén na één (her)verschenen Rome, Ierland, Hong Kong, Israel, Griekenland, Cape Canaveral, Edinburgh, Australië, Washington DC.

En dan blijkt die serie wel degelijk een auteur te hebben: tekenaar en schrijver tegelijk: Miroslav Šašek  Hij was een Praagse architect, die in München werkte voor Radio Free Europe: het herrijzende, zich herpakkende Europa na de Tweede Wereldoorlog. Dat verklaart Šašek’s humane, a-politieke optimisme. Nooit belerend, altijd met respectvolle bewondering en verbazing.

Šašek is van 1916. Hij was dus even oud als mijn vader die twee jaar voor hem overleed; in 1978. Nu is het gretige voorleeskind van toen zelf opa en wil hij niets liever dan zijn kleinzoon op papier meenemen naar hoe mooi, bijzonder en lief deze wereld is. En wat zou het fijn zijn als er veel meer albums met landen en steden in de stijl van Šašek verschenen… Of naast de Duitse en Franse eindelijk ook een Nederlandse vertaling!

Eerder verschenen in iets andere vorm in ITEMS