Drie dramaqueens van bordkarton
[Recensie] De Amerikaanse young adult schrijfster Gayle Forman brak door met het succesvolle YA-boek Als ik blijf (ook verfilmd) en de mislukte opvolger Wacht op mij. Een auteur met een grote fanschare die dit nieuwe boek ongetwijfeld zullen vreten, al is daar inhoudelijk weinig reden voor. Forman hanteert een geijkte formule: personages die elkaar tijdens een crisis per toeval tegen komen, samen optrekken, verliefd worden en invloed op elkaars levens krijgen. Het enige bijzondere in haar nieuwste roman is dat het niet om twee maar om drie jongeren gaat, die toevallig deze dag op een kruispunt in hun leven staan. Een homoseksuele jongen, een succesvolle tienerzangeres met stemproblemen en een depressieve backpacker.
De ontmoeting is te sullig voor woorden, de zangeres kukelt van een bruggetje en komt bovenop de backpacker terecht, de andere jongen schiet behulpzaam toe. De lezer volgt het drietal naar de eerste hulp en vervolgens de rest van de dag. Uiteindelijk belanden ze bij het familiediner van Harun die plotseling heeft besloten toch maar uit de kast te komen. Het zangeresje staat onder grote druk van haar moeder en een manager en wordt uiteraard op slag verliefd op de mysterieuze reiziger. Die Nathaniël is nog de meest interessante van de drie. Ook hij loopt met zijn ziel onder de arm, het heeft iets met zijn vader te maken. Helaas gaat ook deze verhaallijn over de top en is er erg veel inspanning nodig om met de personages mee te leven. Uiteindelijk zijn het niet veel meer dan drie dramaqueens van bordkarton.
Forman schuwt geen enkel stijlbloempje, legt iedere emotie uit en maakt van vrijwel iedere situatie een drama. Teveel om te verdragen.
—
Eerder verschenen op Jaapleest
