Geobsedeerd door de dood
[Recensie] De achttienjarige Patrick Fort lijdt aan het syndroom van Asperger. Toen hij zes jaar oud was overleed zijn vader nadat hij was aangereden door een auto waarvan de bestuurder doorreed. Sinds die tijd is Patrick geobsedeerd door de dood. Zijn gedrag wordt in hoge mate bepaald door deze obsessie. Zo ontleedt hij dode dieren die hij op de hei vindt. Zijn alcoholistische moeder Sarah gruwt ervan. Patrick wil weten wat er in het menselijke lichaam gebeurt op het moment dat de dood in treedt. Hij wordt toegelaten op de universiteit van Cardiff om daar anatomie te studeren. Met een paar studiegenoten moet hij op een lijk het ontleden van het menselijke lichaam oefenen.
“Patrick leunde tegen de restanten van wat eens een vangrail was geweest en tuurde in de vallei onder hem. Daar lag een auto met de wielen omhoog in stervenshouding tegen een groepje bomen vlak bij de oever van de rivier. Een spoor van brokstukken markeerde de route die hij vanaf de weg had gevolgd: een portier, een tijdschrift, een stuk verwrongen sierstrip. De radio in de gecrashte auto stond nog aan en Patrick hoorde een nummer blikkerig langs de wand van de afgrond naar boven zweven. In Dreams van Roy Orbison, 1963.
Patrick had niets met muziek, maar vergat nooit de datum waarop iets was uitgebracht.
‘Wat is er gebeurd?’ zei hij.
De dichtstbijzijnde brandweerman draaide zich met een sjekkie tussen zijn lippen naar hem om. ‘Wie ben jij?’
‘Zit er nog iemand in?’ zei Patrick.
‘Misschien. Ga terug naar je eigen auto.’
‘Zijn ze dood?’
‘Wat denk je zelf?’
‘Dat kan ik vanaf hier niet zien,’ zei Patrick schouderophalend. ‘Jij wel?’
‘Luister, bijdehandje, maak dat je wegkomt. We zijn aan het werk.’
Patrick keek fronsend naar zijn hand. ‘Je staat te roken en naar een auto te kijken.’
‘Rot toch op naar huis!’
‘Het is nergens voor nodig om zo grof te worden.’
‘Flikker op.’
‘Patrick!’ Zijn moeder dook naast hem op, pakte hem vast bij zijn elleboog en zei tegen de brandweerman dat het haar speet, ook al kon ze onmogelijk weten waarvoor.
Patrick keek nog een laatste keer naar beneden. Er bewoog helemaal niets. Hij vroeg zich af hoe het binnen in de auto zou zijn; roerloos, verwrongen en bloederig, en gevuld met Roy Orbison, die steeds hoger klonk, als engelen die werden gemarteld.
Hij schudde zijn moeders hand van zijn arm en toen zei ze ook tegen hem dat het haar speet. Ze had altijd overal spijt van.
Ze stapten weer in de auto en zijn moeder reed verder, maar wel veel langzamer.”
Wat dood is is een geweldige thriller waarmee Belinda Bauer laat zien dat zij een zeer getalenteerd schrijfster is. Het is een thriller die alleen al door het schitterend taalgebruik van hoogstaand niveau is.
Eerder verschenen op mijnboekenblog.com
