Voorspelbaar als een typische Suzanne Vermeer, maar leest makkelijk weg
[Recensie] Waterland neemt je mee naar Umbrië, waar Claudette en haar man een bed & breakfast zijn begonnen onder de Italiaanse zon. De bed & breakfast is een groot succes en Claudette lijkt het helemaal voor elkaar te hebben. Maar vrijwel niemand weet dat Claudette uit schuldgevoel weggevlucht is uit Nederland. Tien jaar lang heeft ze haar geheimen verborgen kunnen houden, maar het verleden haalt haar in wanneer een oude bekende ineens opduikt in Umbrië. Ze heeft geen andere keuze dan terug te gaan naar Nederland om alles op te lossen voordat het te laat is.
Het verhaal wordt afwisselend verteld in het heden en verleden, hierdoor kom je beetje bij beetje te weten wat er gebeurd is. Al kan je dat na een aantal hoofdstukken al wel raden, het verhaal is voorspelbaar en laat weinig aan de verbeelding over. Hierdoor is Waterland niet erg spannend. Jammer ook dat er weinig diepgang in de hoofdpersonages zit, ik had graag meer willen weten over Claudette en haar beste vriendin Amy. Andere, minder belangrijke personages zijn dan weer wel wat meer uitgewerkt.
Toch had ik moeite met het boek weg te leggen, ik heb het vlot uitgelezen. Waarom? Het verhaal heeft een eenvoudige, soms bijna kinderlijke schrijfstijl. Met name wanneer het verhaal in het verleden wordt verteld valt dat op. Er worden Engelse woorden doorheen gegooid zoals ‘cool’, ‘creep’, ‘jealous’ en ’touchy’. Wellicht komt dit doordat Lotte en Amy op dat moment 16 jaar zijn, maar het komt toch kinderachtig over.
Doordat het verhaal voorspelbaar is en een zeer eenvoudige, soms bijna kinderlijke, schrijfstijl heeft, is het ideaal om te ontspannen en even niet na te hoeven denken. Het verhaal had meer diepgang mogen hebben, de auteur vliegt door de verhaallijnen heen, maar hierdoor is het wel een boek dat je in één ruk uitleest.
Een eenvoudige schrijfstijl levert natuurlijk niet standaard een goed boek op, dus wat is het bij Suzanne Vermeer dat triggert? Het is soms fijn om een boek te lezen dat gemakkelijk weg leest en waarbij ik niet hoef na te denken, maar waarbij het verhaal niet gaat vervelen. Suzanne Vermeer weet een goede balans te vinden tussen voorspelbaar en spannend op bepaalde momenten, dat maakt nieuwsgierig naar de afloop.
Waterland past perfect bij het imago van Suzanne Vermeer, een boek voor tussendoor waarbij je je verstand op nul zet en het boek vlot uitleest. Houd je echter van een verhaal met wat meer diepgang, dan zou ik deze laten liggen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
